วิลลี่ มอร์แกน อดีตปีกแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ได้มองย้อนกลับไปถึงอาชีพค้าแข้งของเขากับสโมสรผ่านทาง Inside United นิตยสารอย่างเป็นทางการจากทีมปีศาจแดง
ช่วงย้ายทีม
มันเกิดขึ้นเมื่อเดือนสิงหาคม 1968 เซอร์ แมตต์ บัสบี้ เพิ่งคว้าแชมป์ยูโรเปี้ยน คัพ กับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ผมกำลังจะย้ายไปลีดส์อยู่แล้ว นอกจากนี้ก็ยังมีทางเลือกคืออาร์เซนอลกับเชลซีอีก ดอน เรวี่ บอกให้ผมรอไปก่อน ผมก็เลยใช้เวลาทั้งช่วงซัมเมอร์ไปกับการออกรอบตีกอล์ฟ ตอนนี้เบิร์นลี่ย์แบนผมอยู่ ผมเลยไม่สามารถฝึกซ้อมหรือทำอะไรได้อีก ในช่วงนาทีสุดท้าย แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ก็เข้ามา ผมอยู่ที่สนามกอล์ฟตอนที่ชายชื่อ เจฟฟ์ มิทเท่น เดินเข้ามาหาผม ตอนนั้นมันกำลังจะมืดอยู่แล้ว ผมก็ระแวงว่าจะเป็นใครมาลอบทำร้ายผมหรือเปล่า! ผมกำไม้กอล์ฟแน่น และตะโกนว่า “คุณต้องการอะไร?” แต่เขาก็บอกผมว่า เซอร์ แมตต์ ต้องการให้ผมไปคุยกับเขา ผมตอบตกลง และแมตต์ก็ถามผมว่ามีอะไรอีกไหมที่ผมต้องการ ผมบอกว่าเสื้อหมายเลข 7 ไงล่ะ เขาตอบว่า “โอเค งั้นเดี๋ยวให้จอร์จโยกไปใส่หมายเลข 11” และมันก็เกิดขึ้นจริงด้วย ผมไม่รู้เลยจริงๆ ว่าจะพูดอะไรกับเขาดี!
นัดประเดิมสนาม
เป็นเกมพบกับท็อตแน่มที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด การได้วิ่งลงไปในสนาม และได้ยินเสียงแฟนตะโกนเชียร์นั้นมันน่าเหลือเชื่อ เราชนะ 3-1 หลังจากที่เพิ่งแพ้ให้กับเชลซีมาเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว แมตช์นี้ทุกๆ อย่างมันสวยงามไปหมด! ผมยังรู้สึกไม่ค่อยคุ้นกับมันนัก ผมไม่ได้เล่นฟุตบอลเลยตลอดช่วงซัมเมอร์ การฝึกซ้อมมันหนัก ซึ่งหนักกว่าที่เบิร์นลี่ย์เยอะ ผมปวดตรงนั้นตรงนี้ไปหมดหลังจากฝึกซ้อมในช่วงสัปดาห์แรกๆ
เกมที่ชื่นชอบที่สุด
ผมทำแฮตทริคได้ครั้งเดียว มันเกิดขึ้นในเกมกับคิวพีอาร์ที่โอลด์ แทรฟฟอร์ด (19 มีนาคม 1969) เราชนะพวกเขาไป 8-1 และผมยิงไป 3 ประตู หนึ่งในนั้นเป็นประตูที่ดีที่สุดที่ผมเคยยิงมาเลย
ประตูที่ชื่นชอบที่สุด
หนึ่งใน 3 ประตูที่ผมทำได้ในเกมกับคิวพีอาร์คือลูกที่ผมชื่นชอบที่สุด ผมได้บอลที่ฝั่งตัวเอง ลากบอลผ่านผู้เล่นคนแล้วคนเล่า รวมถึงผู้รักษาประตูของพวกเขาด้วย แต่โชคร้ายที่วันนั้นไม่ได้มีการบันทึกภาพวิดีโอเอาไว้ อีกลูกที่ผมชอบเกิดขึ้นในเกมกับเบิร์นลี่ย์ ผมคิดว่านั่นน่าจะติดอันดับ 50 ประตูที่สวยที่สุดของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ด้วยซ้ำนะ
คู่แข่งที่ยากที่สุด
ถ้าเป็นในช่วงฝึกซ้อมคงต้องบอกว่าเป็น น็อบบี้ สไตล์ส คุณต้องหลีกเลี่ยงเขาเลยล่ะ! ผมยังได้ปะทะกับฟูลแบ็คเก่งๆ อยู่ 2 คนในช่วงเวลาของผมคือ โทนี่ ดันน์ และ เรย์ วิลสัน ทั้งคู่ถือเป็นฟูลแบ็คสไตล์ใหม่ในยุคนั้นเลย แต่ก่อนฟูลแบ็คจะเป็นประเภทตัวใหญ่ และเชื่องช้า แต่ดันน์กับวิลสันนั้นเร็วมาก และตัวเล็ก นั่นถือเป็นเรื่องใหม่ในสมัยนั้นเลย ทั้งคู่เป็นฟูลแบ็คที่ยอดเยี่ยมจริงๆ
นักเตะที่ดีที่สุดที่เคยเล่นด้วย
จอร์จ เบสต์, เดนิส ลอว์, แพ็ดดี้ ครีแรนด์, บ็อบบี้ ชาร์ลตัน มีสุดยอดนักเตะอีกเพียบเลยที่ผมเคยเล่นด้วย มันยากนะที่จะยกออกมาแค่ชื่อเดียว
เพื่อนสนิทที่แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด
ทั้งทีมต่างก็สนิทกันมาก กอล์ฟคือกีฬาที่ช่วยกระชับความสัมพันธ์ ผมเล่นมันกับทุกๆ คนเลย โดยผมกับบ็อบบี้จะเล่นกันบ่อยที่สุด แต่จอร์จนั้นไม่ตีกอล์ฟ เราก็เลยไปเล่นปิงปองด้วยกันแทน ทุกคนเข้ากันได้เป็นอย่างดี มันไม่มีการแบ่งแยกใดๆ ทั้งสิ้น ไม่มีใครที่เรารู้สึกไม่ชอบขี้หน้าเลยแม้แต่คนเดียว
ความทรงจำที่ดีที่สุดกับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด
ความทรงจำที่สวยงามที่สุดก็คือเกมประเดิมสนาม แต่มันก็ยังมีอีก 2-3 ช่วงเวลาที่โดดเด่นออกมา อย่างเกมที่แพ้เอสตูเดียนเตสในปี 1968 และจากนั้นก็เกมในรอบรองชนะเลิศกับเอซี มิลาน ในยูโรเปี้ยน คัพ เราเหมือนถูกปล้นชัยไปทั้ง 2 เกมเลย มันเป็นเหตุการณ์ที่น่าผิดหวังที่สุด
ย้ายออกจากสโมสร…
ทอมมี่ ด็อคเฮอร์ตี้ เข้ามาคุมทีม เขาแทบไม่ได้ทำอะไรกับผมเลย ช่วงครึ่งหลังของฤดูกาล 1974/75 เขาบอกให้ผมไปพบกับเขาตอนปิดฤดูกาล เขาบอกว่าเราจะไปทัวร์กันที่ตะวันออกกลาง แต่นี่เป็นปีที่ยากสำหรับผม เขาเลยให้ผมพักผ่อนอยู่บ้าน สนุกให้เต็มที่กับช่วงซัมเมอร์เพื่อให้พร้อมสำหรับฤดูกาลหน้า เขาบอกว่า “ทำตัวสบายๆ นะ” ผมก็ดันเชื่อเขาซะสนิท เราจับมือกันก่อนที่จะแยกย้าย จากนั้นอีก 3 ชั่วโมงให้หลังผมก็ได้ยินข่าวทางวิทยุว่าผมถูกจับขึ้นบัญชีขายแล้ว มันมีพาดหัวข่าวที่หนังสือพิมพ์ Manchester Evening News ด้วยว่า “มอร์แกนปฏิเสธออกทัวร์ร่วมกับทีม” เขาคงไปบอกกับผู้บริหารว่าได้คุยกับผมมา และผมบอกว่าจะไม่เล่นให้กับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด อีกแล้ว นั่นแหละคือจุดจบ
ได้เรียนรู้อะไรบ้างจากแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด
ผมได้เรียนรู้ว่าสโมสรแห่งนี้ยิ่งใหญ่แค่ไหน มันเหลือเชื่อมาก เราเป็นครอบครัวใหญ่ด้วยเช่นเดียวกับ เซอร์ แมตต์ นั้นปฏิบัติตัวดีมากกับนักเตะของเขา เขาพาพวกเราไปดินเนอร์กันในวันเสาร์ ถือเป็นสโมสรที่อยู่แล้วมีความสุขจริงๆ
แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด มีความหมายอย่างไรบ้าง
ผมไม่เสียใจเลยแม้จะมีเรื่องราวเกิดขึ้นหลังจากที่ เซอร์ แมตต์ วางมือ แฟนบอลนั้นน่ามหัศจรรย์ เมื่อคุณได้อยู่กับสโมสรแห่งนี้ มันก็ยากที่คุณจะไม่มีอารมณ์ร่วม คุณจะไม่มีทางเล่นไปวันๆ เลย เงินไม่ใช่สิ่งจำเป็นที่สุด มันเป็นครอบครัวใหญ่ที่มีความสุข และก็เป็นช่วงเวลาที่ดีในชีวิตของผม มันยังคงเป็นแบบนั้นจนถึงทุกวันนี้
ทุกวันนี้ทำอะไร
ผมเล่นกอล์ฟอยู่ที่เมียร์ ผมชอบเล่นกอล์ฟ รวมถึงลงแข่งในทัวร์นาเม้นท์ดาราด้วย ที่จริงผมเป็นคนเงียบๆ และชอบความเป็นส่วนตัว นอกเหนือจากเรื่องราวในหนังสืออัตชีวประวัติ Willie Morgan on the Wing ของผมแล้ว ผมมั่นใจเลยว่าคงไม่มีใครได้ยินเรื่องราวอื่นๆ จากปากของผมอีกแน่!
SiR KeaNo

2001-2024 RED ARMY FANCLUB Official Manchester United Supporters Club of Thailand. #ThaiMUSC